การจัดการศึกษามีจุดมุ่งหมายหลัก คือการพัฒนาผู้เรียนให้มีความรู้ตามหลักสูตร มีคุณลักษณะ              อันพึงประสงค์ และมีคุณธรรม จริยธรรม บทบาทหน้าที่ของสถานศึกษาจึงต้องพัฒนาผู้เรียนรอบด้าน และส่งเสริมให้ผู้เรียน สามารถเรียนรู้อยู่ในระบบการศึกษาอย่างมีความสุข บรรลุวัตถุประสงค์ในการศึกษาตามขอบข่าย ระยะเวลาที่กำหนดตามหลักสูตร สถานศึกษาจึงตระหนักถึงความสำคัญในการดูแลความปลอดภัยของผู้เรียน   จึงระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านความปลอดภัย  โดยใช้รูปแบบ “สวมกอด โมเดล” เพื่อให้มีกระบวนการทำงานเป็นระบบ มีความชัดเจน มีการประสานความร่วมมือของผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน ทั้งในและนอกสถานศึกษา รวมถึงวิธีการ กิจกรรม และเครื่องมือต่าง ๆ ที่มีคุณภาพในการดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษและความบกพร่องทางการเรียนรู้ อันจะส่งผลให้ระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนประสบความสำเร็จโดยแนวคิดหลักในการดำเนินงานเป็นดังนี้ 1) มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพที่จะเรียนรู้และพัฒนาตนเองได้ตลอดชีวิต เพียงแต่ใช้เวลาและวิธีการที่ต่างกัน เนื่องจากแต่ละคนมีความเป็นปัจเจกบุคคล ดังนั้นการยึดนักเรียนเป็นสำคัญในการพัฒนาเพื่อดูแลช่วยเหลือ ทั้งด้านการป้องกัน แก้ไขปัญหา หรือส่งเสริมจึงเป็นสิ่งจำเป็น 2) ความสำเร็จของงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ต้องอาศัยการมีส่วนร่วมทั้งการร่วมแรง ร่วมใจ ร่วมคิด ร่วมทำของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง  

การพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านความปลอดภัย ประกอบไปด้วยมาตรการดังนี้  คือ  

1) มาตรการทางการป้องกันภัย 2)มาตรการทางการช่วยเหลือ 3) มาตรการทางการการเยี่ยวยาและการบำรุงขวัญ 4) มาตรการทางการการรายงานเหตุ  เพื่อให้เกิดการป้องกันดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านความปลอดภัย และยังเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันภัยต่างๆ  และเสริมสร้างการมีทักษะการดำเนินชีวิตและสามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข

 สถานศึกษาจึงได้พัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านความปลอดภัย ในรูปแบบ  “สวมกอด โมเดล”  โดยโรงเรียนมีเป้าหมายในการป้องกัน  ดูแล โดยใช้ กิจกรรม “สวมกอด โมเดล” มาพัฒนานักเรียนให้มีภูมิคุ้นกันในเรื่องเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัย และโรงเรียนได้กำหนดมาตรการดูแลเรื่องความปลอดภัยหากมีปัญหาเกี่ยวเนื่องจากความปลอดภัยจะได้รับการดูแลช่วยเหลือ  เยี่ยวยาได้อย่างทันท่วงที